Η απαίτηση του Υπουργού

Μετά τις παραστάσεις στο Ηρώδειο, τον Ιούλιο του 1997, όπου διηύθυνα την όπερα του Ρίχαρντ Στράους “Σαλώμη” ο Υπουργός Πολιτισμούς Ευάγγελος Βενιζέλος με κάλεσε στο γραφείο του στο Υπουργείο και μου εξέφρασε την οργή του που, παρά τις επανειλημμένες φορές που μου το ζήτησε, δεν είχα ακόμη προσλάβει ΄για το μπαλέτο της ΕΛΣ μια χορεύτρια. Παρόν ήταν και ο Γενικός Γραμματέας του ΥΠΠΟ Ευγένιος Γιαννακόπουλος ο οποίος, κατά διαστήματα μου ζητούσε επιμόνως να προσλάβω την εν λόγω χορεύτρια. Απάντησα πως σύμφωνα με τον νόμο του 1995 για μετατροπή της ΕΛΣ σε ΝΠΙΔ αναγκαστικά περιορίστηκε ο αριθμός των χορευτών και για αρκετούς, μετά από αξιοκρατική υπόδειξη του Δ/ντη του Μπαλέτου (Λεωνίδα Ντε Πιαν) δεν ανανεώθηκε η παλιά σύμβαση μερικών χορευτών μεταξύ των οποίων ήταν και η εν λόγω χορεύτρια. Στον Υπουργό είπα πως ή πρόσληψη μόνο μιας χορεύτριας θα ήταν κάτι ανεπίτρεπτο και άδικο για τους υπόλοιπους των οποίων δεν ανανεώθηκε η σύμβαση. Ο Υπουργός εξοργίστηκε. Χτυπούσε το χέρι του στην άκρη της γυάλινης επιφάνειας του γραφείου του, μέχρι το μάτωσε, φωνάζοντας δυνατά πως εγώ δεν είχα καμία σχέση με ….. τον Πολιτισμό! Αηδιασμένος γύρισα αμέσως στο γραφείο μου στην ΕΛΣ και έγραψα και υπέβαλα την παραίτησή μου από Καλλιτεχνικός Δ/ντης της ΕΛΣ

Μια καλή για μένα σύμπτωση

Οι οργισμένες φωνές του Υπουργού ακούστηκαν μέχρι τον προθάλαμο του γραφείου του όπου, κατά σύμπτωση, περίμεναν πολλοί δημοσιογράφοι για την προγραμματισμένη συνέντευξη μαζί του. υπουργό. Υπήρξαν, έτσι, αυτήκοες μάρτυρες και ΄μετά την παραίτησή μου, κανένας δημοσιογράφος δεν πίστεψε τους όποιους ισχυρισμούς και κατηγορίες του υπουργού εναντίον μου.

Παραθέτω σχετικά αποσπάσματα του Τύπου εκείνων των ημερών

Στις συνεχείς ερωτήσεις δημοσιογράφων για την χορεύτρια ΑΡΝΗΘΗΚΑ πεισματικά να αποκαλύψω το όνομά της. Έλεγα πως το πρόβλημα δεν ήταν η κοπέλα, αλλά η ρουσφετολογική συμπεριφορά του ΥΠΠΟ. Δυστυχώς οι δημοσιογράφοι έψαξαν και έμαθαν το όνομά της, καθώς και του κληρικοί προστάτη της.